Η πρόταση του κτήματος για "στάθμευση" σε ένα παλαιωμένο Viognier.

Χρυσοκίτρινες αποχρώσεις, αρώματα εσπεριδοειδών, εξωτικών φρούτων και βανίλιας. Σώμα γεμάτο με ευχάριστη οξύτητα και μακρά επίγευση.

Ένα μεγάλο πρόβλημα του χώρου του Κρασιού είναι το ότι οι πιο πολλοί οινοπαραγωγοί παίρνουν τον εαυτό τους πολύ σοβαρά. Όλοι νομίζουν ότι παράγουν κρασί εφάμιλλο του Chateau Petrus και, αν το κοινό δεν τους το αναγνωρίζει, το πρόβλημα δεν το έχουν αυτοί ή τα κρασιά τους αλλά οι άλλοι. Και τότε αρχίζουν τα προβλήματα - για αυτούς και όχι για τους άλλους. Μέσα σε αυτό το στρεβλό κλίμα, ο Κωνσταντίνος Λαλίκος είναι μια ανάσα γεμάτη φρεσκάδα. Υπάρχει πολύ σοβαρή δουλειά στο αμπέλι και στο κελάρι, που δίνουν μια εξαιρετική ποιότητα, αλλά όταν έρχεται η στιγμή που στήνεται η ταυτότητα της κάθε εμφιάλωσης, ο Λαλίκος δημιουργεί προϊόντα που μας θυμίζουν ότι το κρασί, πάνω από όλα, πρέπει να είναι άμεσο, χαρούμενο, καθόλου ελιτίστικο και, πάνω από όλα απολαυστικό. Πετάξτε από πάνω σας την σοβαροφάνεια, ελάτε στον κόσμο του Λαλίκου και δείτε πόσο σοβαρή δουλειά γίνεται..