Το δικό σου σπίτι σε παρατηρεί. Σε περιμένει όλη μέρα να γυρίσεις και μόλις ακούσει τον ήχο των κλειδιών, στέλνει μια δόνηση στους τοίχους. Σε παρατηρεί να παρατάς τα πράγματά σου, να μαλακώνεις τις εκφράσεις σου ή να τις εκτονώνεις. Το δικό σου σπίτι σημαίνει δεν υπάρχει γύρω κανείς. Κατειλημμένο κανένα δωμάτιο. ’ρα, όταν είμαι στην κουζίνα, το κρεβάτι θα είναι άδειο, κι όταν είμαι στο κρεβάτι, το σαλόνι θα είναι σκοτεινό. Όταν κάνω μπάνιο, μονάχα τα βιβλία μου θ’ ανέχονται ν’ ακούνε το νερό. Κι όταν τ’ ανοίγω να διαβάσω, θα συγκεντρώνομαι σε μία γωνία του σπιτιού κι αυτό θα είναι όλο.

Το δικό σου σπίτι σε παρατηρεί να προσπαθείς να συνηθίσεις εσένα ? κι αυτή τη φράση που επαναλαμβάνεις όλη μέρα ρυθμικά. Χτυπάει στους κροτάφους σου, κανείς δεν την ακούει, ούτε κι εσύ. Μέχρι που το δικό σου σπίτι την παρατηρεί, σ’ τη γνωστοποιεί, σε βάζει για ύπνο

κι ύστερα σπρώχνει τις ώρες να κλείσουν.