Το πρώτο τεύχος της Κοινωνιολογικής Επιθεώρησης ασχολείται με την πρωτόγνωρη για τους περισσότερους από μας εμπειρία της κρίσης. Μίας κρίσης αρχικά οικονομικής, βαθιάς και σύμπλοκης, η οποία έχει λάβει ευρύτατα χαρακτηριστικά και επιδρά σε πλείστες όσες όψεις της καθημερινής ζωής.

Η «κρίση», που έχει επιπέσει εδώ και τριάμιση χρόνια στην Ελλάδα, αλλά και αλλού στην Ευρώπη, έχει προκαλέσει ανακατατάξεις και αντιδράσεις, επιδρά πολύμορφα και αποτελεί πλέον κρίση τόσο της συστημικής όσο και κοινωνικής ενσωμάτωσης με άλλα λόγια η κρίση είναι εξόχως κοινωνική.

Η τρέχουσα κρίση που αφορά τους πάντες έχει ήδη απασχολήσει την ακαδημαϊκή κοινότητα, τόσο διεθνώς όσο και στην Ελλάδα. Έτσι, είναι διαθέσιμες αρκετές ενδιαφέρουσες ερμηνείες και προσεγγίσεις αναφορικά με ορισμένες από τις διαστάσεις της. Υπάρχουν βέβαια αρκετά κενά καθώς ούτε η κρίση ούτε οι επιδράσεις της έχουν ολοκληρωθεί αλλά αποτελούν εξελισσόμενες διαδικασίες. Καθώς οι σχετικές εμπειρικές έρευνες δεν έχουν ακόμα εμφανιστεί παρά μόνο σε περιορισμένη κλίμακα, στις αναζητήσεις προεξάρχουν περισσότερο οι επεξεργασίες και συλλογισμοί που στηρίζονται στην πιθανολόγηση ή στον θεωρητικού είδους προβληματισμό.

Πέρα από το προφανές -μία κοινωνιολογική επιθεώρηση ασχολείται με την ανάδειξη της κοινωνιολογικής οπτικής- υπάρχει και η πραγματικότητα της εξαιρετικά περιορισμένης εκδήλωσης απόψεων απ' αυτούς που ως βασικό τους έχουν καθήκον έχουν την ανάλυση των κοινωνικών φαινομένων. Απ' αυτή την άποψη στο παρόν αφιέρωμα κατατίθενται οι απόψεις επτά κοινωνιολόγων, σε ισάριθμα σύντομα κείμενα και διακρίνονται από το στοιχείο της επικαιρότητας.