ΜΑΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΘΗΡΙΩΔΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΝΟ

Να κλείνουμε την πόρτα σε ένα πρόβλημα, να προσποιούμαστε ότι δεν το βλέπουμε, να συσκοτίζουμε τα γεγονότα, να μη δεχόμαστε να μάθουμε γι’ αυτά, να βλέπουμε επιλεκτικά, όλα αυτά είναι εκφράσεις της «άρνησης», της απόρριψης δηλαδή ότι υπάρχει μία δυσάρεστη πραγματικότητα. Όπως αναφέρεται και στην αρχική έκδοση του βιβλίου, οι αλκοολικοί που αρνούνται να αναγνωρίσουν την κατάστασή τους, οι άνθρωποι που παραμερίζουν τις υποψίες για την απιστία του συντρόφου τους, η σύζυγος που δεν παρατηρεί ότι ο σύζυγός της κακοποιεί την κόρη τους, υποτίθεται ότι «αρνούνται». Οι κυβερνήσεις αρνούνται την ευθύνη τους για τις φρικαλεότητες, ενώ τις σχεδιάζουν έτσι ώστε να επιτύχουν τη «μέγιστη άρνηση» ότι συνέβησαν.

Η άρνηση σύμφωνα με τον Cohen δεν είναι μόνο ένα προσωπικό ζήτημα, θεμελιώνεται στην ιδεολογική βιτρίνα του κράτους» αποτελεί εργαλείο συγκάλυψης ωμοτήτων μέσω της αξιοποίησης γραφειοκρατικών ζητημάτων.

Το βιβλίο States of Denial είναι η πρώτη ολοκληρωμένη μελέτη τόσο των προσωπικών όσο και των πολιτικών τρόπων με τους οποίους αποφεύγονται και παρακάμπτονται οι δυσάρεστες πραγματικότητες. Στις σελίδες του διερευνάται μία ποικιλία φαινομένων, από κλινικές μελέτες κατάθλιψης έως εικόνες των ΜΜΕ για τον πόνο, καθώς και εξηγήσεις για το πώς διαμορφώνεται ο «παθητικός μάρτυρας» (passive bystander) και η λεγόμενη «κόπωση συμπόνιας» (compassion fatigue).

Με γλαφυρό και εύληπτο τρόπο περιγράφει πώς οι μεγαλύτερες βιαιότητες και θηριωδίες εκτελούνται από αυτούς, που έχουν ταχθεί να προστατεύουν τους άλλους ή τον νόμο ή τους πολίτες.

Το βιβλίο δεν αποτελεί μόνο μια περιγραφή του τρόπου με τον οποίο συνηθισμένοι άνθρωποι μετατρέπονται σε διαχειριστές της βίας, αλλά και μια ανάλυση των μηχανισμών μέσω των οποίων η βία αυτή δικαιολογείται, γίνεται δεκτή ή συσκοτίζεται.

Σε μία εποχή που το έγκλημα θεωρείται όλο και συχνότερα μια ατομική λύση και που τα εγκλήματα του κράτους αποτελούν δυστυχώς κοινοτοπία, το κλασικό αυτό έργο έρχεται και να φέρει ξανά στο επίκεντρο το θέμα της ευθύνης εκείνων, που εκ του νόμου έχουν υποχρέωση να προστατεύουν δικαιώματα. Κυρίως όμως θέτει το ζήτημα της πρόληψης αυτών των καταστάσεων.