Καρφοχάφτης επονομαζόταν επίσης και «Καπετάνιος των Ανέμων» εξ αιτίας μιας φυσιολογικής ιδιαιτερότητας για την οποία ήταν περήφανος. Μια άλλη προσωνυμία ήταν «Λόγος τιμής», έκφραση με την οποία στόλιζε τους λόγους του που δεν ήταν και πολύ αληθοφανείς.

Φυματικός για 25 χρόνια, αλλά αρκετά παλικαράς, έβηχε τόσο δυνατά που ένα βράδυ έριξε με το βήχα του το λαμπατέρ σε μια συναγωγή. Η όρεξή του ήταν γνωστή σε όλη την Ανατολή, όπως γνωστές ήταν η ευγλωττία του και η υπερβολική του αγάπη για το χρήμα. Σχεδόν πάντα πήγαινε βόλτα σέρνοντας ένα αμαξάκι που περιείχε παγωμένα ποτά και τρόφιμα αποκλειστικά γι' αυτόν.

Το φώναζαν Καρφοχάφτη γιατί, όπως ισχυριζόταν με το κοροϊδευτικό του χαμόγελο που πάντα τον συνόδευε, όταν ήταν παιδί είχε καταβροχθίσει μια ντουζίνα καρφιά για να μετριάσει την αμείλικτη πείνα του.

Μια βαθιά χαρακιά διέσχιζε το μαυρισμένο και φαλακρό κεφάλι του, δίνοντάς του μια όψη «οπισθίων». Σ' αυτό το κοίλωμα έβαζε διάφορα αντικείμενα όπως τσιγάρα ή μολύβια.