Αναβίωση μιας ξεχασμένης εποχής, όπως την κατέγραψαν τα μάτια ενός παιδιού. Ήταν λίγα χρόνια μετά τον πόλεμο. Τότε, που οι πολυπληθείς οικογένειες μετά δυσκολίας τα «έβγαζαν πέρα». Τότε, που τρεις-τέσσερεις φαμίλιες συμβίωναν σε κάμαρες σπαρμένες δεξιά και αριστερά στην ίδια αυλή.

Η καθημερινότητα που περιγράφεται γλαφυρά και με μεγάλη δόση χιούμορ, δίνει τη δυνατότητα στους μεγαλύτερους να ανακαλέσουν στον νου και την καρδιά τους τα χρόνια της αθωότητας. Απευθύνεται, όμως, και στους σημερινούς νέους που παραπονιούνται για τις περιορισμένες παροχές που τους προσφέρονται στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης και πανδημίας, προκαλώντας τους να συγκρίνουν το τότε και το τώρα.

Ένα ανάλαφρο και ευανάγνωστο βιβλίο, που φιλοδοξεί να «θυμίσει» στους μεγάλους και να «μάθει» στους μικρούς.