Ουρουγουάη 1977: το στρατιωτικό πραξικόπημα καταστέλλει τους πολιτικά διαφωνούντες χρησιμοποιώντας αμείλικτη βία. Σ’ ένα καθεστώς όπου οι απαγωγές, οι βιασμοί και τα βασανιστήρια βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη, η ομοφυλοφιλία θεωρείται επικίνδυνο και τιμωρητέο παράπτωμα. Ωστόσο η Ρομίνα, η Φλακά, η Ανίτα-Αφροδίτη, η Πας και η Μαλένα -πέντε καντόρας, δηλαδή γυναίκες που «τραγουδούν»- σαν από θαύμα βρίσκουν η μία την άλλη και ανακαλύπτουν το Κάβο Πολόνιο, ένα απομονωμένο, σχεδόν ακατοίκητο ακρωτήριο, το οποίο διεκδικούν ως μυστικό τους καταφύγιο. Για τα επόμενα τριάντα πέντε χρόνια οι ζωές τους θα εκτυλίσσονται ανάμεσα στο Κάβο Πολόνιο και στο Μοντεβιδέο, την «εχθρική» πλέον πόλη που όμως δεν παύει να είναι το σπίτι τους, καθώς συνεχώς ξαναγυρί-ζουν εκεί, μαζί ή μόνες. Στην πορεία αυτών των ετών οι πέντε γυναίκες θα δοκιμαστούν πολλές φορές -από τις οικογένειές τους, τις σχέσεις τους, την κοινωνία αλλά και μεταξύ τους- καθώς αγωνίζονται να ζήσουν μια ζωή αληθινή και αυθεντική.

Έργο ρηξικέλευθο και διαχρονικό, το Καντόρας είναι ένας ύμνος στην αγάπη, την κοινότητα, τη δύναμη του ανθρώπινου πνεύματος και τη διατήρηση της μνήμης. Η Ντε Ρο-μπέρτις μάς παραδίδει το αριστούργημά της: μια ιστορία για τη φλόγα που όλοι έχουμε στην ψυχή και για εκείνους που την κρατούν αναμμένη.