Οι φωτογραφίες της Τζένης Λυκουρέζου και του Ανδρέα Ζαχαράτου μας οδηγούν σε ένα ταξίδι ανακάλυψης περιοχών που δεν γνωρίζουμε ή νομίζουμε πως γνωρίζουμε. Το έργο τους αφιερωμένο στη Καλαβρία και τη Μάνη βάζει σε σύγκριση δύο τόπους ιδιαίτερα γοητευτικούς στην Ελλάδα και την Ιταλία που συχνά εκλαμβάνονται ως περιφερειακοί και άγριοι. Οι φωτογράφοι καταφέρνουν να μην αποσπαστεί η προσοχή από περιττές επιφανειακές λεπτομέρειες αλλά να δείχνουν τη βαθιά μεσογειακή συγγένεια που έχουν κοινή η Καλαβρία και η Μάνη όπως η Ελλάδα με την Ιταλία.

Οι φωτογραφίες τους μας αναγκάζουν να απομακρυνθούμε από την συνηθισμένη άνεσή μας και να σταματήσουμε τις σκέψεις απελευθερώνοντας τους εαυτούς μας από τη ζάλη που προκαλούν η καθημερινή βιασύνη, τα φώτα και οι θόρυβοι της σύγχρονης κοινωνίας μας. Η ανακάλυψη της δυνατής ιδιαιτερότητας της Μάνης και της Καλαβρίας αποτελεί, συνεπώς, μια γενικότερη πρόσκληση να προσεγγίσουμε ξανά το ουσιώδες που συχνά είναι ακριβώς αυτό που αγνοούμε ή πιστεύουμε πως γνωρίζουμε.