Αυτό το παραμύθι είναι για όλους. Μπορεί να διαβαστεί από Μικρούς (ίσως όχι πολύ, ανάλογα βέβαια και τον αναγνώστη), από Μεγάλους (που συνεχίζουν να εξελίσσονται και να αναπτύσσονται), αλλά και από Τεράστιους (μέσα τους).

Αυτό το παραμύθι μιλάει για ήρωες. Ανθρώπους που θαυμάζω. Τους παλιούς μαχητές και μαχήτριες. Αλλά και τους σύγχρονους ακτιβιστές. Κορίτσια που σώζουν ναυαγούς και πρωτοστατούν στη σύγχρονη μάχη για την κλιματική καταστροφή στον πλανήτη. Αγόρια που μοιράζονται τη Γνώση μέσω της τεχνολογίας, που προσφέρουν την τέχνη και την επιστήμη τους στη συλλογική δράση και αλληλεγγύη για την ανθρωπότητα. Ή και αντίστροφα. ’τομα και ομάδες όλων των φύλων και φυλών που δρουν, αλληλεπιδρούν, αντιδρούν, κάνουν λάθη, εκτίθενται, βγαίνουν από τον λήθαργο και τις «ντουλάπες», επιλέγουν να ζουν στο «εδώ και τώρα», δημιουργώντας σε αντίξοες συνθήκες τις δικές τους ευ-τοπίες.

Αυτό το παραμύθι εδράζεται σε, αλλά και προτείνει παράλληλα, ένα πλαίσιο για περαιτέρω εφαρμοσμένη εξάσκηση σε μεθόδους και τεχνικές προσωπικής ανάπτυξης, πρόληψης, ψυχοεκπαίδευσης, οικοψυχολογίας, συστημικής σκέψης, ψυχογεωγραφικής περιπλάνησης και ενσυνειδητότητας (mindfulness). Για τη σύνδεσή μας με τον κόσμο. Και εν τέλει, για τη σύνδεσή μας με τον ίδιο μας τον εαυτό.

Αυτό το παραμύθι θεμελιώνεται σε τόπους. Πραγματικούς. Φαντασιακούς. Συμβολικούς. Αγνωστους και αχαρτογράφητους. Οικείους και γνώριμους, όπως ένα οικογενειακό σπίτι με βοτσαλωτή αυλή.