Το έργο αναφέρεται στην πιο ένδοξη περίοδο της βυζαντινής ιστορίας, τον 10ο αιώνα, και περιγράφει την αυτοκρατορία κατά την εποχή του Νικηφόρου Φωκά καιτ ου Ιωάννη Τιμισκή.

Μέσα στις σελίδες του, ο Λέων αποτυπώνει τα έργα και τις ημέρες των «ευκλεών σφετεριστών» και προσφέρει χαρακτηριστικές απεικονίσεις της μοιραίας αυτοκράτειρας Θεοφανώς, και ενός πλήθους άλλων προσωπικοτήτων της εποχής, μέσα στο ευρύτερο υπόβαθρο της μεγάλης αντεπίθεσης της αυτοκρατορίας εναντίον των Αράβων στην Κρήτη, τη Συρία και την Παλαιστίνη.