Με αυτό το συνοπτικό βιβλίο ο συγγραφέας προσφέρει μια εισαγωγή στο Ισλάμ της Μέσης Ανατολής μέσα από μια ανθρωπολογική οπτική. Προσεγγίζοντας την ισλαμική παράδοση μέσα από τα μάτια των ίδιων των μουσουλμάνων και δίνοντας έμφαση στη δυναμική της ιστορίας και του εκάστοτε κοινωνικού και πολιτικού πλαισίου, αποδομεί τα προσφιλή σε πολλούς στερεότυπα που αφορούν στο Ισλάμ και στις σχέσεις του με τη Δύση, αναδεικνύοντας την ποικιλία πεποιθήσεων και πρακτικών που ο ισλαμικός λόγος εμπερικλείει.

Απ' αυτή τη σκοπιά, η ισλαμική παράδοση αναλύεται τόσο ως ένα ενιαίο θεολογικό δόγμα παγκόσμιας απεύθυνσης όσο και ως ένα σύνολο λόγων και πρακτικών που δομούνται στην εκάστοτε ιστορική συγκυρία όπως αυτή βιώνεται σε τοπικό επίπεδο. Μέσα από την αξιοποίηση εκτεταμένου ιστορικού υλικού και την ανάλυση πολλών εθνογραφικών παραδειγμάτων από τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, ο συγγραφέας διερευνά βασικές έννοιες της ισλαμικής παράδοσης, όπως τα δογματικά θεμέλια του Ισλάμ, τον ρόλο των θεολόγων-νομοδιδασκάλων αλλά και των μουσουλμάνων αγίων και μυστικιστών, το νόημα πρακτικών όπως η προσευχή, η νηστεία του Ραμαζανιού και το προσκύνημα στη Μέκκα, καθώς και τη σημασία των πολιτικών διεργασιών στο πλαίσιο του ισλαμικού εκσυγχρονισμού και του ισλαμισμού σε μια περίοδο εντεινόμενης κρίσης.

Με τη νέα αυτή και αναθεωρημένη έκδοση της μελέτης του, που περιλαμβάνει και μια πρώτη αποτίμηση της επονομαζόμενης «Αραβικής Ανοιξης», ο συγγραφέας εισάγει ουσιαστικά την πολιτική και τις τρέχουσες υποθέσεις ως βασικά στοιχεία για την κατανόηση του σύγχρονου ισλαμικού λόγου, σε μια περιοχή του κόσμου που βασανίζεται από εσωτερικές συγκρούσεις και από τη συνάρθρωσή του με τα ευρύτερα γεωπολιτικά σχέδια ενός νεο-αποικιοκρατούμενου κόσμου.