ΠΕΡΙ ΣΥΓΚΟΜΙΔΗΣ ΞΥΛΕΙΑΣ ΕΚ ΣΤΥΓΝΩΝ, ΑΔΕΝΔΡΩΝ ΚΑΙ ΕΡΗΜΩΝ ΤΟΠΩΝ

Κίνητρον εκπονήσεως της σπουδής αυτής εστάθη η αποστροφή Balzac προς τον μαρκήσιον Pastoret και μιας αναφοράς επιτροχάδην εν αύτη εις την κατασπατάλησιν οκάδων όξους προς αλλαγήν του Αλπικού τοπίου υπό του Αννίβα, επειγομένου να διέλθη δι αυτού, κατά το έργον της μετατοπίσεως ογκολίθων, αποφρασσόντων κατά χώραν την πορείαν του, δι εμπρησμού των κατ αρχήν μέχρι κορώσεως, και ακολούθως, διατελούντων υπό κράτος ζωηράς εξάψεως, δι υποβολής των εις λουτρόν αφθόνου όξους αθρόως καταχυνομένου επ αυτών προς διάσπασίν των. Το πράγμα τούτο κυριολεκτείται κατ ουσίαν επί του έργου της αναχαράξεως οδού, πράγματι όμως κατσικόδρομου, μεγάλως βεβλαμμένης εκ κατολισθήσεως, εξ ης επήλθε διακοπή της συνεχείας της, με τρύπαν χαίνουσαν ορθάνοικτον, εύρους τουλάχιστον ενός και ημίσεος σταδίου, επάνω αβύσσου, επί της παρειάς χαράδρας όπου διέτρεχεν ο βεβλαμμένος κατσικόδρομος, χρήζων συρραφής, και όν εδέησε ο Αννίβας εν σπουδή, ούτως ειπείν, να αναχαράξη διαπλατύνων το κατάστρωμα, εις τα ουρανοφίλητα εκείνα ύψη, προς διαπεραίωσιν ανδρών, κτηνών, και παχύδερμων, περίπου μετεώρων υπεράνω του κενού, παμφάγου και καταπιόντος ήδη μέγαν αριθμόν εκ του συνόλου των κακοδαιμόνων τούτων. Το έργον της οδοποιίας του κρημνού επικυρούται δι ομοβροντίας των ιστορικών αυτάνδρου του αρχαίου κόσμου, συνεπινεύοντος και του δυστρόπου Πολυβίου. Αι τεχνικαί, πλην όμως, λεπτομέρειαι των εργασιών είτε σιωπώνται είτε στασιάζονται. Πού όξος εις τον ίλιγγον τοιούτου ύφους; Πού καύσεις και ξυλείαι, και πού τα δάση εις τας αιωνίους χιόνας;