Το ανά χείρας έργο "Η Θέση του Ενέγγυου Πιστωτή στην Πτώχευση" πραγματεύεται την έννομη κατάσταση του εμπραγμάτως ασφαλισμένου πιστωτή στην πτωχευτική διαδικασία, όπως η τελευταία διαμορφώθηκε με τον νέο Πτωχευτικό Κώδικα (Ν 4738/2020).

Στο πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου προσδιορίζεται η κομβική έννοια του ενέγγυου πιστωτή.

Με δεδομένο ότι η εμπράγματη ασφάλεια αποτελεί τη συνηθέστερη μορφή ασφάλειας στις συναλλαγές, το δεύτερο κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στους μηχανισμούς οριοθέτησης της σύστασης εμπραγμάτων ασφαλειών επί αντικειμένων της πτωχευτικής περιουσίας: στην πτωχευτική απαλλοτρίωση και την πτωχευτική ανάκληση.

Στο τρίτο κεφάλαιο εκτίθενται αναλυτικά οι δυνατότητες ικανοποίησης του ενέγγυου πιστωτή και, μέσω αυτής, αναδεικνύονται τα πλεονεκτήματα που ο ενέγγυος πιστωτής διαθέτει σε σχέση με τους ανέγγυους (ή εγχειρόγραφους πιστωτές). Ταυτόχρονα επισκοπούνται οι έννομες συνέπειες της κήρυξης της πτώχευσης επί των απαιτήσεων των ενέγγυων και ανέγγυων πιστωτών.

Ακολουθεί, στο τέταρτο κεφάλαιο, η παρουσίαση των διατάξεων του νέου Πτωχευτικού Κώδικα σχετικά με τη γενική εκποίηση και εκποίηση κατ’ ιδίαν στοιχείων της πτωχευτικής περιουσίας, με παράλληλη προσπάθεια αντιμετώπισης δυσχερών ερμηνευτικών προβλημάτων.

Τέλος, στο πέμπτο κεφάλαιο, εξετάζεται το ζήτημα της κατάταξης των απαιτήσεων στη διανομή, ένα από τα πιο κομβικά προβλήματα στην πτωχευτική διαδικασία.

Πρόκειται για την πρώτη μονογραφία, τόσο υπό το ισχύον όσο και υπό το προϊσχύσαν νομοθετικό καθεστώς, που καταπιάνεται με συστηματικό τρόπο με το ειδικό ζήτημα της έννομης θέσης του ενέγγυου πιστωτή στην πτώχευση. Φιλοδοξεί, δε, να φωτίσει ορισμένα σκοτεινά σημεία, που αποτελούν συνέπεια του νεοπαγούς χαρακτήρα μερικών διατάξεων του νέου Πτωχευτικού Κώδικα, προτείνοντας ερμηνευτικές λύσεις, με αναφορές στη γερμανική κυρίως βιβλιογραφία. Παράλληλα, εκτίθενται με τρόπο εύληπτο περίπλοκα ζητήματα, όπως για παράδειγμα τα σχετικά με την κατάταξη των απαιτήσεων.