Επίσης, αποτελούν ξεχωριστά κεφάλαια η περιγραφή της ασπίδας του Αχιλλέα, οι χώροι των αναγνωρισμών, των ικεσιών, των θρήνων και των πρεσβειών με τις συνακόλουθες αξίες τους. Αναδεικνύονται σε κάθε περίπτωση η σκηνοθεσία, η σκηνογραφία και η εικονοποιΐα, με τις φωτοσκιάσεις τους, που μας ταξιδεύουν σε χώρες και χώρους, ειρηνικούς και πολιτισμένους (χώρα των Φαιάκων, καλύβα του Εύμαιου) ή εχθρικούς και πρωτόγονους (σπηλιά του Πολύφημου). Βέβαια, τους Φαίακες ανταμείβει ο ξένος, ο «Ο?τις», ως Οδυσσέας, με τους Μεγάλους Απολόγους του, διευρύνοντας τον γεωγραφικό και πολιτιστικό τους ορίζοντα με αξίες, που καταξιώνουν τον άνθρωπο και μνημειώνουν τη συμπεριφορά του ως παρακαταθήκη πολιτισμού και ανθρωπιάς (ηρωισμός, μητρική, συζυγική και υιική αγάπη, φιλία, ηρωική τιμή, φιλοπατρία κ. ά.).

Συνεπώς, στα ομηρικά έπη διευθετούνται εξαιρετικά ο χώρος και ο χρόνος της επικής αφήγησης, στην οποία παρακολουθούμε άνετα τη δράση των ηρώων. Ως αναγνώστες εμπλουτίζουμε τις γνώσεις μας και απολαμβάνουμε αυτό το βιβλίο, όπου προβάλλεται ο ομηρικός πολιτισμός και η λειτουργία του χώρου, βασικό στοιχείο της αφήγησης.