«Και σκέφτηκα, πως ναι, είχες δίκιο εκείνη τη μέρα, ο κόσμος είναι πραγματικά σκοτεινός και αμαθής, έτσι όπως ήταν την εποχή του Ρουμπλιόφ, όμως με όλες τις αδικίες και τη φρίκη και τη βλακεία, η ομορφιά πάντα επιβιώνει και δε θα υπάρξει ποτέ ανώτερη αποστολή απ' το να κάνουμε τον κόσμο πλουσιότερο και πιο αγνό προσθέτοντας περισσότερη ομορφιά, κάνοντας ακόμα κι έναν άνθρωπο να κλάψει σαν παιδί στα πενήντα τρία του χρόνια.»