Και στα τέσσερα κομμάτια αυτού του βιβλίου, σπάνια δείγματα της πιο ουσιαστικής περιόδου της συγγραφικής του ζωής, ο Θεόφιλος Γκωτιέ δε θα διοχετεύσει μόνο την πολύχυμη ευαισθησία του, αλλά και τις απέραντες γνώσεις του, τη λατρεία του προς το απόλυτα ωραίο, την ιδανική ομορφιά έξω από την τρέχουσα ηθική, τη λυσσαλέα του αντίσταση απέναντι στο θάνατο και βέβαια τη σπάταλη φαντασία του. Τα φανταστικά διηγήματα και οι νουβέλες του δείχνουν μια από τις κυριότερες πλευρές της πολυσήμαντης πεζογραφίας του, εκείνη την πλευρά που εγκαινιάζει την επίσημη εισβολή του φανταστικού στη Γαλλία και που ταυτόχρονα αποκαλύπτει τις εκτάσεις ανάμεσα στις οποίες ο πεζογράφος Γκωτιέ κινήθηκε.