Το 2002, δια της καθιερώσεως του ευρώ ως νομίσματος της χώρας υπό της τότε κυβερνήσεως, η Ελληνική οικονομία ήταν τελείως απροετοίμαστη δι' ένα τόσον επικίνδυνο εγχείρημα: την υιοθεσία ενός ξένου (οθνείου) νομίσματος, εις αντικατάστασιν του εθνικού, της δραχμής.

Κατά την επακολουθήσασα τριετία οι μεν τιμές καταναλωτού υπερεδιπλασιάσθησαν (όταν τα λαϊκά εισοδήματα αυξήθηκαν μόνο 17%), η δε ανεργία ανήλθε στο 15% του ενεργού πληθυσμού (575.00 άνεργοι). Το δημόσιον χρέος έφθασεν επισήμως τα 210 δισ. ευρώ ή το 124% του Ακαθαρίστου Εθνικού Εισοδήματος και το ετήσιον έλλειμμα το 6% του ΑΕΠ (2004), επισύροντας την επιτήρησιν της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και την άνοδο του κόστους δανεισμού του Ελληνικού δημοσίου.