Η Κορίνα (κεντρικός χαρακτήρας του βιβλίου) καλείται να διαχειριστεί έναν αληθινό εφιάλτη μετά από ένα περίεργο όσο και σπάνιο ατύχημα το οποίο την καθηλώνει σε αναπηρικό αμαξίδιο. Προσπαθεί με κάθε τρόπο να προσαρμόσει τη δικιά της κανονικότητα σ’ αυτή των «κανονικών» ανθρώπων και να πείσει ότι παραμένει μια κοπέλα που εξακολουθεί να έχει λίμπιντο, να κάνει όνειρα και να έχει τις ίδιες ανάγκες με τις συνομήλικές της. Χτυπάει τη γροθιά στο μαχαίρι, κάνει λάθος επιλογές, υποδύεται κόντρα ρόλους, μέχρι να καταλήξει στη μοναδική επιλογή, αυτή που είχε από την αρχή και που έχουμε όλοι μας: στη ζωή. Ο συγγραφέας, αξιοποιώντας την πολύχρονη εμπειρία του στην Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση, με ενσυναίσθηση και απόλυτο σεβασμό στο ευαίσθητο αυτό θέμα, σπάει τα ταμπού και προτείνει να δούμε μέσα από τα μάτια της νεαρής αυτής κοπέλας -σχεδόν ενσωματώνοντάς μας στο παραλυτικό της κορμί- τον αγώνα που δίνουν αυτά τα άτομα προκειμένου να πείσουν ότι δεν είναι ασεξουαλικοί άγγελοι. Αντίθετα, παραμένουν ενεργοί στο φλερτ και το ερωτικό παιχνίδι και το να αρνούμαστε τη σεξουαλική τους υπόσταση είναι σαν να αρνούμαστε την ίδια την ανθρώπινη φύση.

Το μυθιστόρημα αυτό αποτελεί μια από τις ελάχιστες λογοτεχνικές απόπειρες –τουλάχιστον στην ελληνική βιβλιογραφία- να αναδείξει ένα ζήτημα που θεωρείται ταμπού παγκοσμίως: αυτό της σεξουαλικότητας στην αναπηρία. Τα άτομα σε αναπηρικά αμαξίδια γίνονται, κατά κάποιον τρόπο, «αόρατα» και ακόμα πιο αόρατη γίνεται η ερωτική πραγματικότητα την οποία βιώνουν.