Αν έπρεπε πολύ συνοπτικά να δώσω την πεμπτουσία της Τέχνης του Νικολαΐδη, θα έλεγα: "Θίγοντας, αθόρυβα, σύγχρονα και παγκόσμια θέματα, συνδυάζοντας θέση και Τέχνη, αγκιστρώνει στο βυθό και ανεβάζει στην επιφάνεια, με μαεστρία θαυματοποιού, και τη πιο ανυποψίαστη πτυχή του ψυχικού κόσμου. Παράλληλα, υπογραμμίζει την αλληλεπίδραση μεταξύ ανθρώπου-φύσης, την οντότητα αντικειμένων, την ενότητα και την πάλη των αντιθέσεων".

Πλάι στο διαπεραστικό μάτι, στον γλωσσικό πλούτο, στην δύναμη της μετάθεσης, στη μεγάλη παρακαταθήκη γνώσεων, στους πλατιούς ορίζοντες που ξανοίγονται πέρα από ένα ασήμαντο γεγονός, στο αρμονικό πάντρεμα ερεθισμάτων από τοπία, πράγματα, πρόσωπα διαφόρων τόπων και πλάι σ' αυτό το απροσδιόριστο προσόν που λέμε "ταλέντο", ο Νικολαΐδης έχει πολύπλευρη ποικιλία θεμάτων και αστείρευτη φαντασία.