Η Ισλαμική τρομοκρατία είναι το πρώτο βιβλίο της «διλογίας» του Σταύρου Λυγερού που θα μπορούσε να έχει τίτλο «Η εκδίκηση του Ισλάμ» και θέμα τις συνέπειες της στρατηγικής των Αμερικανών για «αναμόρφωση» της Μέσης Ανατολής μέσω στρατιωτικών επεμβάσεων. Η πολιτική «ρευστοποίηση» της Μέσης Ανατολής, όμως, άνοιξε τον ασκό του Αιόλου.

Ο πρώτος «άνεμος» που ξεχύθηκε είναι η επέκταση και γενίκευση της ισλαμικής τρομοκρατίας, η οποία έχει εμφυτεύσει τον φόβο και έχει διασπείρει την ανασφάλεια στους Ευρωπαίους. Ο δεύτερος είναι η διόγκωση των προσφυγικών-μεταναστευτικών ροών με αποκορύφωμα το τσουνάμι του 2015-2016. Οι δύο «άνεμοι» είναι πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους, αλλά βιώνονται από την Ευρώπη ως παράλληλες κρίσεις που, σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση, απειλούν με αποδιάρθρωση το ενοποιητικό εγχείρημα.

Το ναυάγιο της νεοσυντηρητικής στρατηγικής υποχρέωσε τις ΗΠΑ να εγκαταλείψουν το «αυτοκρατορικό» όνειρο και να προσαρμοστούν στο αναδυόμενο πολυπολικό διεθνές σύστημα. Αφενός αυτός ο ανταγωνισμός μεγάλων και περιφερειακών δυνάμεων, αφετέρου η ανομολόγητη νεοψυχροπολεμική στάση της Δύσης άφησαν χώρο για την ταχύτατη ανάπτυξη και επέκταση του Ισλαμικού Κράτους.

Ο συγγραφέας αναλύει την ασυμβατότητα του ισλαμικού φονταμενταλισμού με τις ανοικτές δυτικές κοινωνίες, την οποία τόσο αριστεροί όσο και μεταμοντέρνοι φιλελεύθεροι παρακάμπτουν με εξόφθαλμο δογματισμό. Το γεγονός ότι ο ισλαμικός φονταμενταλισμός λειτουργεί ως προθάλαμος και δεξαμενή στρατολόγησης για την ισλαμική τρομοκρατία μάς εξηγεί και το πώς γεννημένοι στην Ευρώπη νεαροί μουσουλμάνοι μεταλλάσσονται σε τζιχαντιστές.