Σ ένα νησί της Μεσογείου, την Οκάνια, φτάνει ένας νέος ευγενής Μιλανέζος, ο κόντης Αλεάρντο. Τον χαρακτηρίζει η αθωότητα και ο σεβασμός για τη γη. Η αθωότητα του όμως διακρίνεται από μια θεοδικία: το Σύμπαν είναι μια κατασκευή ενιαία και τέλεια, το κακό δεν υπάρχει, δεν υπάρχει σκιά στον κόσμο.

Παράλληλα μ αυτή τη θεωρία η Ορτέζε αντιπαραθέτει τη θεωρία ενός προσώπου σύνθετου, του Ιλάριο, που βεβαιώνει πως όσο μεγαλώνει το καλό, άλλο τόσο μεγαλώνει και το κακό...

Ένα έργο που συγκινεί βαθιά, ανθρώπινα και αισθητικά και διαπνέεται από μια προσωπική, ιδεολογική πνοή.