...Την ποίηση για να την αισθανθείς
πρέπει να γονατίσεις ως τη γη
το χώμα της να σκύψεις να φιλήσεις
ν αγγίξουν οι ανασασμοί της την ψυχή σου
τα θεϊκά βόλια
τ ασίγαστα
της νύχτας σαν ηχήσουν
το θρόισμα των δακρυσμένων φύλλων
το σιγανό κελάρυσμα του ρυακιού
του αηδονιού το τρυφερό καλάηδημα
τον πόνο του που μελωδεί
στις ρεματιές
μέσα στις φυλλωσιές βαθιά κρυμμένο
τα “μινυρίσματα πτηνών χειμαζομένων”
ύμνους επιτάφιους ψάλλοντα
και στιχηρά ιδιόμελα
δοξαστικά

Ποίηση είναι η ζωή πάνω στη γη
την αναγγέλλει το στερέωμα
μ όλα τ αστέρια τ ουρανού
κι όλα τα θαύματα
μεγάλα και μικρά
που ξεπερνούν
τα όρια του μυαλού