Το βιβλίο αυτό διαπραγματεύεται «σφαιρικά» τη Γυναίκα, η οποία είναι μια αληθινή ύπαρξη μια βιολογική Αλήθεια και ως αλήθεια είναι πολυπρισματική. Γι αυτό πρέπει να φωτισθεί απ όλες τις πλευρές για ν αποκαλύψουμε τη φύση της, σε όλη την έκταση και το βάθος. Το αντικείμενο που περιεργαζόμαστε είναι «δαιδαλώδες», και επειδή «η φύσις κρύπτεσθαι φιλε» (κατά τον Ηράκλειτο), το επιχείρημά μας συνεπάγεται μια εργώδη - συστηματική προσπάθεια, έτσι που τα κεφάλαια του βιβλίου είναι πολλά, για να είναι και η συγκομιδή μεγάλη. Θα μπορούσαμε -όπως κάνουν οι περισσότεροι συγγραφείς- ν αρκεσθούμε στο να εξιχνιάσουμε μεμονωμένα κι εξαντλητικά μία ή δύο πλευρές του «πρίσματος» όπως: τη σωματική ή ψυχολογική, την πνευματική ή σεξουαλική, την κοινωνική ή φεμινιστική, τη θρησκευτική ή πολιτική, την ιστορική ή πολιτισμική, την αισθητική ή ηθική, την επιστημονική ή οικονομική, κ.ο.κ.

Με αυτόν τον τρόπο όμως, τον μονομερή, η ολοκληρωμένη και καθολική εικόνα της Γυναίκας θρυμματίζεται, η αλυσίδα διακόπτεται, το πολυδιάστατο σύνολο γίνεται ελλιπές και η συγκομιδή μικρή. Ωστόσο το ιδιαίτερο ενδιαφέρον πέφτει στη βιολογική, ψυχολογική και κοινωνική πλευρά.

Η γυναίκα είναι μία Αλήθεια που η «φιλέρευνη και φιλοσοφούσα» σκέψη τη σπουδάζει σε βάθος αναζητώντας τα αίτια της νοητικής συμπεριφοράς της, και τις αποχρώσεις των συναισθημάτων της. Στόχος παραμένει πάντα η εξεύρεση της Αλήθειας που είναι: η ταύτιση της πραγματικότητας με τη διάνοια - που την ερευνά (Veritas est: adaequatiorei et intellectus).

Το βιβλίο αυτό δεν φιλοδοξεί ν αποτελέσει ένα τέλειο εγχειρίδιο υμνολογίας στη Γυναίκα, αλλά να προσθέσει ένα λιθαράκι στο γραπτό οικοδόμημα της αποκατάστασης του γυναικείου φύλου στο βάθρο της αληθινής αξίας του, που η «ανδροκίνητη» ιστορία του παρελθόντος (έως τον 20ο αιώνα) ζηλόφθονα το συκοφάντησαν. Γνωρίζοντας τη γυναίκα, γνωρίζουμε την μητέρα που κλείνει μέσα της, και τότε ανακαλύπτουμε το τρίτο ένστικτο (που στερείται ο άντρας).

Το τρίτο ένστικτο της μητέρας: το «μητρικό φίλτρο» είναι μία ιδιάζουσα δωρεά-προίκα της Φύσης προς τη γυναίκα-μητέρα, που είναι ο αντιπρόσωπος του «Θεού» δημιουργού στη Γη. Δωρεά που στερείται ο άντρας. Όμως μια δωρεά που προσφέρεται μέσα από δεινές ωδίνες του τοκετού (τους τρομερούς πόνους της γέννας).

Η Γυναίκα. Αυτό το άγνωστο! Η Μητέρα. Αυτό το θαυμαστό! Η βιολογική αποστολή της γυναίκας, για να ολοκληρωθεί, είναι να γίνει μητέρα - που μόνο μ αυτή πολλαπλασιάζεται το γένος (κατά πρώτο λόγο και κατά δεύτερο: σ αυτή πέφτει το μεγαλύτερο βάρος της οικογένειας, η τροφή και ανατροφή των παιδιών της). Ωστόσο, δεν είναι δυνατόν να γνωρίζουμε μία «ολοκληρωμένη γυναίκα»: τη Μητέρα, αν δεν γνωρίσουμε -όσο γίνεται καλύτερα-το άδυτο της εσωτερικότητας.

«Δεν μπορούμε να γνωρίσουμε την αλήθεια, χωρίς να ξέρουμε την αιτία του κάθε γεγονότος» (Ο?κ ?σμεν τό αληθές ανευ τας αιτίας) θα μας πει ο Αριστοτέλης (Μτφ. Α993 b23). Η γυναίκα-μητέρα είναι ένα θαυμαστό βιολογικό και ψυχολογικό φαινόμενο που προκαλεί σε όλους -διαχρονικά- ποικίλα δυνατά συναισθήματα. Και όσες πολιτικές ή θρησκευτικές ιδεολογίες στερούν από τη γυναίκα τη μητρότητα, δολοφονούν την ανθρώπινη οικογένεια.