Τον ξύπνησε μια μυρωδιά που έκαιγε τον λαιμό του. Τη γνώριζε αυτή τη μυρωδιά. Ήταν η μυρωδιά μιας εκκλησίας που ήταν χρόνια κλειστή. Η μυρωδιά των καντηλιών, των μαρμάρων που φθείρονταν, της πέτρας που αποσαθρωνόταν, του ξύλου που σάπιζε, των σελίδων που έλιωναν, των πτωμάτων που εξαϋλώνονταν. Θα έπρεπε κανονικά να νιώσει φρίκη, ωστόσο απλώς κοίταξε τριγύρω του. Παρατήρησε μια μαύρη κηλίδα που σάλευε ελαφρώς. Μια κηλίδα χωρίς συγκεκριμένο σχήμα... Μια κατάμαυρη σιλουέτα... Χαμογέλασε στην κηλίδα. «Μορ Γκαμπριέλ» ψιθύρισε. Η κηλίδα πλησίασε, όταν πλησίασε απόκτησε σχήμα ανθρώπου. Ένας άνθρωπος τυλιγμένος στα μαύρα. Ο άνθρωπος ήρθε κοντά του, ψιθύρισε στο αυτί του. «Με γνώρισες;»

Ένας άνδρας δολοφονημένος μ’ ένα μαχαίρι με λαβή σε σχήμα σταυρού. Ένα Ευαγγέλιο με λέξεις υπογραμμισμένες με αίμα. Ένα ταξίδι από την Ιστανμπούλ στα βάθη της Ανατολίας. Παμπάλαιες εκκλησίες, οι ρίζες του χριστιανισμού στην περιοχή, ένα περιβόλι από φυλές και πολιτισμούς: Ασσύριοι, Νουσαϊρί, Ρωμιοί, Τούρκοι, Κούρδοι, όλοι οι λαοί που μετέτρεψαν σε χώρα αυτά τα εδάφη…

Ένα συναρπαστικό και πολυεπίπεδο μυθιστόρημα από έναν μεγάλο σύγχρονο Τούρκο συγγραφέα