Αγαπημένοι μου!
Εύχομαι να είστε όλοι καλά!
Όπως θα μάθατε βρισκόμαστε στον τόπο εξορίας μας, τη Γυάρο. Είμαστε πάνω από δύο χιλιάδες ψυχές, άντρες και γυναίκες. Προχθές έμαθα ότι είναι εδώ και η αδερφή μου. Ταράχτηκα πολύ! Ίσως να φταίω εγώ που από πολύ νωρίς δεν την εμπόδισα να ασχοληθεί με αυτά. Είμαστε εδώ ελεύθεροι-φυλακισμένοι, σ’ έναν τόπο ξερό, γεμάτο σκορπιούς και φίδια! Μα μη θαρρείτε, τούτα είναι πιο καλόβολα από το σκυλολόι των φρουρών μας. Για να ηρεμήσουμε, βάλαμε όλοι ένα χεράκι και, αφού μαζέψαμε πολλά από δαύτα, τα κάψαμε εκεί στην άκρη του μικρού ορμίσκου. Τώρα ολημερίς σπάμε πέτρες και τις κουβαλάμε στην κορυφή, όπου θα χτίσουμε τις φυλακές μας.

Είναι πάλι φορές που σπάμε τις πέτρες έτσι απλά για να τις σπάμε κατ’ εντολήν της εξουσίας. Κατόπιν τις κουβαλάμε στους ώμους μας μέχρι την ακτή κι ύστερα πάλι τις ξαναγυρνάμε εκεί που τις μαζέψαμε! Οι φρουροί μας χαζεύουν και χασκογελούν! Τα μεγάφωνα, κάθε τόσο, μας καλούν ν’ αλλαξοπιστήσουμε και να επιστρέψουμε σπίτια μας υπογράφοντας δήλωση μετάνοιας. Διαλύομαι όταν βλέπω μερικούς από τους συντρόφους μου να κάνουν ουρά για να υπογράψουν. Υπογράφουν κι ύστερα σαν τα δαρμένα σκυλιά σέρνονται κυριολεκτικά στα άγονα μονοπάτια, περιμένοντας με σκυμμένο το κεφάλι το καΐκι του αποχωρισμού. Η ψυχή μου έχει μαυρίσει μ’ όλα τούτα. Θέλω κι εγώ πολύ να τρέξω στην αγκαλιά σας, να χαϊδέψω τα σγουρά μαλλάκια του Σωκράτη μας -άραγε τι κάνει τώρα το παλληκάρι μου-, αλλά αξίζει να απαρνηθώ σαν αντίτιμο όλα όσα πίστευα και για όσα αγωνίστηκα τόσα χρόνια;...

Μια βραβευμένη νουβέλα και άλλα δέκα διηγήματα περιγράφουν με γλαφυρό τρόπο κοινωνικά θέματα και ιστορίες της καθημερινής μας ζωής και αποτελούν την ενότητα του συγκεκριμένου βιβλίου, που θα συγκινήσει τον αναγνώστη και αξίζει να διαβαστεί κυρίως για τα σημαντικά μηνύματά του σε κάθε αποδέκτη.