Στο θεμελιώδες αυτό έργο του ο Georges Bataille αναζητά την λεγόμενη "εσωτερική εμπειρία". Περιγράφει δε, με τρόπο εξόχως λογοτεχνικό, τις μεθόδους που ακολούθησε για την επίτευξη αυτού του "σκοπού".

Τί είναι όμως αυτή η "εσωτερική εμπειρία"; Θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι "η εμπειρία του βιώνειν", ενώ κάποιος άλλος θα έλεγε ότι πρόκειται απλώς για την ίδια τη ζωή. Το θέμα που ο Bataille αναλαμβάνει να περιγράψει είναι βεβαίως κάτι που δεν μπορεί να υπηρετηθεί εύκολα από τις λέξεις. Αυτό τον οδηγεί σε μια δημιουργική "σύγκρουση" με τη γλώσσα. Θα λέγαμε ότι επιστρατεύει μια γλώσσα-κόντρα-στη-γλώσσα. Θραύσματα από διαφορετικά είδη γραφής βοηθούν τον αναγνώστη να "αντικρίσει" ο ίδιος την "εσωτερική εμπειρία" του.

Η σημασία του κειμένου αυτού στους καιρούς μας έγκειται στο ότι αντιτίθεται στην ιδεολογική ηγεμονία της αστικής εποχής. Συνδέοντας δεξιοτεχνικά Χέγκελ, Νίτσε και Μαρξ, αντιπροτείνει την αναμέτρηση με τον ίδιο μας τον εαυτό, δηλαδή την μυστική οδό της "εσωτερικής εμπειρίας", ως την μόνη ουσιαστική επιλογή για την επίτευξη της "ατομικής κυριαρχίας".