Ένας σκοτεινός χρησμός προφητεύει τον θάνατο του Σωκράτη. Ένα νεογέννητο καταδικάζεται σε θάνατο από τον ίδιο του τον πατέρα. Ο αιματηρός πόλεμος ανάμεσα στη Σπάρτη και στην Αθήνα, ο επονομαζόμενος Πελοποννησιακός, ρημάζει τον ελλαδικό χώρο.

Στις σελίδες του καθηλωτικού μυθιστορήματος του Μάρκος Τσικότ φωτίζεται και ζωντανεύει με μοναδικό τρόπο η μορφή του Σωκράτη, του ανθρώπου του οποίου η ζωή και ο θάνατος μας εμπνέουν εδώ και αιώνες, του φιλοσόφου που σηματοδοτεί ένα πριν και ένα μετά στην ιστορία της ανθρωπότητας. Η Δολοφονία του Σωκράτη αναπλάθει αριστοτεχνικά μια εκπληκτική εποχή, συμπλέκοντας τις ιστορίες των ανθρώπων με την ιστορία της ανθρωπότητας.

- Ευρύμαχε, είμαι ο Σωκράτης.
Ο φίλος του άνοιξε τα βλέφαρα και γύρισε το κεφάλι προς το μέρος του.
- Σωκράτη… Η φωνή του ήταν βραχνή και αδύναμη.
Για λίγα δευτερόλεπτα τον κοίταζε σαν να μην τον αναγνώριζε κι ύστερα το πρόσωπό του συσπάστηκε.
- Φύγε, θα μολυνθείς, πήγαινε.
- Όχι, φίλε μου. Έκανε να πιάσει το χέρι του Ευρύμαχου, αλλά ανάγκασε τον εαυτό του να συγκρατηθεί.
- Νομίζω πως έχουμε να πούμε μερικά πράγματα.
- Σωκράτη, θα φροντίσεις τον Περσέα;
- Θα τον φροντίσω, αν χρειαστεί.
Ο Ευρύμαχος έπνιξε έναν λυγμό και πήρε βαθιά ανάσα.
- Όμως υπάρχει κάτι που δεν ξέρεις για κείνον.
Πρέπει να τον προστατέψεις από κάτι που αγνοείς και που θα μπορούσε να αποβεί πολύ επικίνδυνο.
Ο Σωκράτης περίμενε ώσπου ν αποφασίσει ο φίλος του να συνεχίσει.
- Ο Περσέας…