«... Η δίκη Σουάρεφ έχει μία καρναβαλική μεγαλοπρέπεια. Φωτίζει το καρναβαλικό και το μεγαλειώδες της ανθρώπινης κατάστασης...»

Δημοσθένης Καραμπαλίκης. Ο εμβληματικότερος εν ζωή ποινικολόγος, πρωταγωνιστής στις πιο πολύκροτες δίκες του τελευταίου μισού αιώνα.
Σεραφείμ-Μάκης Σακκάς. Ο διευθυντής του γραφείου «Καραμπαλίκης και Συνεργάτες». Ευφυής, εργατικός, λεβέντης. Με ένα, όμως, σωματικό ελάττωμα που -κι ας το κρύβει όσο μπορεί- τον περιορίζει, του πικραίνει τη ζωή.
Ο κόσμος της μαχόμενης δικηγορίας. Ο κύριος Φωτιάδης, εκκεντρική διάνοια. Ο Χάρης Τσετίνης, λαγωνικό των δικαστηρίων. Η Κωνσταντίνα Γιάννου, πανέμορφη, κόρη χρεοκοπημένου βιομήχανου. Ο Σόλων Λούσκος, με το απωθημένο ακαδημαϊκής καριέρας και τις ανομολόγητες πολιτικές φιλοδοξίες. Ο Ευθύμης Βογιατζής, σκοτεινός τύπος, ύαινα σωστή. Η Παναγιώτα Αϊβάλη, «κυρία του κυρίου» και κληρονόμος του γραφείου.
Ένα απόγευμα εμφανίζεται στο γραφείο ο Εδμόνδος Σουάρεφ. Ζητάει ακρόαση από τον Καραμπαλίκη. Μιλάει με τον Μάκη Σακκά. Μεγαλέμπορος ο Σουάρεφ μουσικών οργάνων. Αποκαλύπτει ότι το 1983 δολοφόνησε έναν άνθρωπο. Ζητάει να παραδοθεί στη δικαιοσύνη. «Αδύνατον να δικασθείτε» απαντάει ο Μάκης. «Όλα τα εγκλήματα στην Ελλάδα παραγράφονται με την παρέλευση είκοσι ετών...»
«Θα δικαστώ. Θα με δικάσετε εσείς!»
«Ίσως η δίκη να είναι για τον Σουάρεφ καθαρτήριο».
«Καθαρτήριο;»
«Πουργκατόριουμ στα λατινικά. Εκεί όπου οι ψυχές εξαγνίζονται. Ο προθάλαμος του Παράδεισου. Ή -εάν δεν αποδειχθείς άξιος-της Κόλασης...»
Ίσως η Δίκη Σουάρεφ να γίνει καθαρτήριο για όλους.