Η διαιτητική του λόρδου Βύρωνα δεν αφορά μόνο στα γαστρονομικά του γούστα, αλλά την ίδια στη φιλοσοφία της ύπαρξής του, στην ίδια την τέχνη της ζωής του: τη συμπεριφορά του μπροστά στον έρωτα, τη λογοτεχνική δημιουργία, την κοινωνία, το Θεό, τον εύθυμο πεσιμισμό του, τον γενναιόδωρο εγωισμό του, τον παθιασμένο σκεπτικισμό του, τον επαναστατικό ενθουσιασμό του.

Ο Γκαμπριέλ Ματζνέφ, με πλήρη σεβασμό στην ιστορική αλήθεια, ξαναστρώνει το τραπέζι του Βύρωνα για να μας εικονογραφήσει, μέσα από μια ανέκδοτη και πρωτότυπη οπτική, τον χαρακτήρα του λόρδου που μίσησε μεν τις αυτοκρατορίες αλλά λάτρεψε τον Ναπολέοντα, λάτρεψε τις γυναίκες αλλά υπήρξε αμφισεξουαλικός, θαύμαζε τον Επίκουρο αλλά φοβόταν τη χριστιανική κόλαση, αγαπούσε τους Τούρκους αλλά πέθανε για τους Έλληνες. Μια τολμηρή όσο και πρωτότυπη μελέτη που διαβάζεται απνευστί.