ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΣΤΙΣ ΓΕΩΕΠΙΣΤΗΜΕΣ

"Διάλογος με το περιβάλλον: Γη του Αιγαίου "κάθε μέρα όλες οι αισθήσεις σ ένταση, αναζητούν τον ερχομό της γήινης αλλαγής. Εισέρχονται στη χοάνη του χώρου και του χρόνου, στα μυστικά της γης και του ανθρώπου. Δένονται με τον αέναο μετασχηματισμό και αφήνουν τα χνάρια τους παρακαταθήκη στους άλλους. Ο ένας πολιτισμός διαδέχεται τον άλλο". (Μ. Γλέζος).

"Ένα τοπίο δεν είναι όπως το αντιλαμβάνονται μερικοί, κάποιο, απλώς, σύνολο γης, φυτών και υδάτων", είναι "...η προβολή της ψυχής ενός λαού πάνω στην ύλη", κατά τον Ελύτη. "Τα φυσικά στοιχεία, οι βράχοι, τα δένδρα, οι θάλασσες, που φλέγονται κάτω από τον ίδιο ήλιο και κατοικούνται από τις ίδιες υπερφυσικές δυνάμεις".

Γη και δημιουργία ενός τόπου... διάλογος ενός λαού με το περιβάλλον... είναι το αντικείμενο αυτού του βιβλίου. "Τα θεμέλιά μου στα βουνά...", η δημιουργία του ελλαδικού χώρου, μια γεωλογική προσέγγιση, από τον πόνο του νου του Ξενοφάνη Κολοφώνιου, τη δημιουργία των βουνών και της θάλασσας, τα γεωλογικά ρήγματα με τους σεισμούς και τα ηφαίστεια, μέχρι το "ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ" του Οδυσσέα Ελύτη, που τα περιβάλλει με ποίηση. "...Υπάρχουν δύο τρόποι διαφορετικοί να παρατηρεί κανένας τη φύση...". Πορευόμαστε "με λογισμό και μ όνειρο" και μέσα από αυτόν τον διάλογο, ποιητής και φιλόσοφος (Γεωεπιστήμονας) προσεγγίζουν την αλήθεια, την αναζητούν, χωρίς να κρύβουν την αγωνία αυτής της αναζήτησης". Ένα χρέος πρέπει να βαραίνει κάθε ολοκληρωμένο επιστήμονα. Περισσότερο από κάθε άλλη φορά σήμερα, στην εποχή της γνώσης και της πληροφορίας, ο σημερινός επιστήμονας είναι πλέον ανάγκη να στοχάζεται πάνω στην ειδικότητά του, αλλά και πέραν αυτής, για τις νέες ιδέες που απορρέουν από την επιστήμη του, για παλιά και νέα προβλήματα που απασχολούν την ανθρώπινη σκέψη. Είναι πολύ σημαντικό να δώσουμε στον κόσμο την ευκαιρία να αποκτήσει τις εμπειρίες από τις προσπάθειες της επιστημονικής έρευνας".