Το εν λόγω βιβλίο περιλαμβάνει άρθρα, μελέτες και δημοσιεύματα που πραγματεύονται και ερευνούν την ανταπεργία ως «δικαίωμα του εργοδότη» από το 1976 μέχρι σήμερα. Στο πρώτο μέρος ερευνώνται ζητήματα, που συνδέονται με την αναγνώριση της ανταπεργίας από τον. 330/1976 (άρθρο 32 παρ. 3) και την ερμηνεία της επίμαχης ρύθμισης (συνταγματικότητα, ισότητα όπλων, αμυντική ανταπεργία, νομική ενέργεια, αποδέκτες, σχέση ΑΚ 656 και ανταπεργία). Στο δεύτερο μέρος περιλαμβάνονται αναλύσεις που αφορούν στην ερμηνεία και εφαρμογή του Ν. 1264/1982 (άρθρο 22 παρ. 2), ο οποίος απαγόρευσε ολοσχερώς την ανταπεργία. Το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στην άσκηση κριτικής στην κρατούσα νομολογία αναφορικά με την ερμηνεία της ΑΚ 656, που οδηγεί στην καταστρατήγηση της απαγόρευσης. Το μέρος αυτό ολοκληρώνεται με σκέψεις που προκλήθηκαν από το γενικότερο, μνημονιακό και όχι μόνον, κλίμα αμφισβήτησης της ισχύουσας απαγόρευσης και τη νομοθετική αποτύπωσή του (Ν. 4472/2017). Τέλος, εν είδει επιμέτρου παρατίθεται η συμβολή μου στο βιβλίο Saecker (Hrsg, Kollektives Arbeitsrecht case by case, 2006, με το άκρως επίκαιρο ζήτημα της σχέσης της ανταπεργίας με την απεργία στα ευπαθή σημεία (Schwerpunktstreik).