Ενώ εκείνοι που στερούνται τη δημοκρατία αγωνίζονται για να την κατακτήσουν, όσοι την έχουν από καιρό κατακτήσει βρίσκονται αντιμέτωποι με το τέλος της. Την ίδια στιγμή που η δημοκρατία παρουσιάζεται ως το μοναδικό νομιμοποιημένο πολιτικό σύστημα, αντιμετωπίζει σοβαρότατες προκλήσεις, τόσο ενδογενείς όσο και εξωγενείς, οι οποίες ενδέχεται να την οδηγήσουν σε μια γενικότερη κρίση.

Το δοκίμιο αυτό προτείνει μια ανάλυση των ανωτέρω αλλά και άλλων παραδόξων, μέσα από μια ιστορική και εννοιολογική διαδρομή, προκειμένου να φωτίσει την πολυπλοκότητα και την πολυσημία της δημοκρατίας, τις αντιφάσεις και τις βασικές σχολές σκέψης που τη συνόδευσαν, πολλές φορές κριτικά. Ακόμη και εάν η δημοκρατία δεν είναι αναπόδραστη μοίρα, είναι, πάντως, το μοναδικό σύστημα που, χωρίς δογματισμούς και θριαμβολογίες, θα μπορούσε να ενισχύσει την εύθραυστη ελπίδα ότι η ανθρωπότητα είναι ικανή να θεσπίσει η ίδια τους νόμους που θα διασφαλίσουν την αξιοπρέπεια και την ελευθερία όλων.