Η συμβατική Ιστορία συνήθως γράφεται με περιγραφές σημαντικών γεγονότων, στατιστικά στοιχεία και επιστημονικές αναλύσεις κοινωνικών και πολιτικών εξελίξεων. Η αληθινή Ιστορία των ανθρώπων ενός τόπου, όμως, δεν μπορεί παρά να γράφεται από τις αφηγήσεις των απλών ανθρώπων μιας κοινωνίας που με το έργο τους σφυρηλατούν την όψη αυτού του κόσμου.

Μια τέτοια αφήγηση είναι και το βιβλίο αυτό, ενός ανθρώπου που ξεκίνησε από τα «προσφυγικά» της Νέας Ιωνίας τη δεκαετία του 40 και, με μόνο εξοπλισμό του τη δύναμη της θέλησης, έχτισε τη ζωή και την προσωπικότητά του στα δύσκολα χρόνια της μετεμφυλιακής Ελλάδας και κατόπιν στην ξενιτιά ως ναυτικός πρώτα και μετανάστης αργότερα. Η μαρτυρία του περιγράφει γλαφυρά το ύψος μιας εποχής και το γίγνεσθαι των απλών ανθρώπων της. Μέσα από τη ματιά του ξεδιπλώνεται η πίκρα της αδικίας που υπέστη στην πατρίδα αλλά και η θαλπωρή που με το σπαθί του κατάφερε να κερδίσει στις χώρες του ξενιτεμού του. Όμως, παρόλο που βίωσε το παράδοξο του να αντιμετωπιστεί σαν «ξένος» στον τόπο του και ως καλοδεχούμενος στην ξενιτιά, η αγάπη και η νοσταλγία για την πατρίδα παρέμειναν ανεξίτηλη σφραγίδα σε κάθε του σκέψη.

Παρά τον προσωπικό χαρακτήρα της αφήγησης, το βιβλίο αυτό τελικά δεν στέκει σαν εξιστόρηση της ανάμνησης μιας εποχής που σβήνει, αλλά ως ένας οδικός χάρτης για την δύναμη της θέλησης και της άοκνης προσπάθειας για να ανέβει κανείς λίγο ψηλότερα ως άνθρωπος.