ΛΑΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΣΤΗ ΒΟΡΕΙΟ ΗΠΕΙΡΟ

«Πέρα από τις κοινές για όλο τον ελληνισμό καταβολές, ο βορειοηπειρωτικός ελληνισμός δημιούργησε μια δική του παράδοση που προσδιορίζεται από τον γεωγραφικό χώρο, τις αντίξοες συνθήκες και την ψυχική του ιδιομορφία. Σημάδι της δημιουργικής δύναμής του, ατράνταχτη απόδειξη της αυτοχθονίας του, η ντόπια αυτή παράδοση, που εκτείνεται σε όλο το φάσμα της λαογραφίας -δημοτικά τραγούδια, θρύλους, παροιμίες, λαϊκές φορεσιές-, έρχεται να πλουτίσει τον ελληνικό λαϊκό πολιτισμό με ένα σημαντικό κεφάλαιο, δείχνοντας την ψυχική πολυμορφία του λαού μας και τη ζωντάνια και προσαρμοστικότητα της ελληνικής γλώσσας.»

Η διατύπωση του συγγραφέα για την ιδιομορφία του βορειοηπειρωτικού ελληνισμού επιβεβαιώνεται μέσα από τις σελίδες του βιβλίου. Ο τίτλος του δεν είναι σχήμα λόγου. Γραπτά όπως τα «Ευωδιές και χρώματα απ΄ το παλιό Δέλβινο», «Η εποποιία του ΄40 στα βορειοηπειρώτικα τραγούδια», «Η κοιλάδα των θρύλων», «Ο Χαλασμός»... προβάλλουν μια άγνωστη και λησμονημένη ρωμιοσύνη...

Μέσα από μια γλώσσα ποιητική, ο Θωμάς Στεργιόπουλος ανοίγει ένα παράθυρο στην άγραπτη ιστορία, τα πάθη και τον ψυχικό πλούτο του βορειοηπειρωτικού ελληνισμού, δίνοντας ταυτόχρονα το δικό του σήμα κινδύνου.