Η ποίηση της Κάλντμα είναι πλούσια, είναι χορταστική, σε νοήματα, σε σκέψεις, σε εικόνες. Είναι γνήσια και ειλικρινής, ανεπιτήδευτη και αφοπλιστική. Γενναία και στο περιεχόμενο και στην έκφραση. Ποίηση απτή, που σχεδόν την ακουμπάς σίγουρα πάντως την βλέπεις μπροστά σου. Η ποίηση της Κάλντμα συνομιλεί με το κοινό της και το αγγίζει, όχι με την έννοια της συγκίνησης, αλλά με την έννοια του γόνιμου διαλόγου, αυτού που σε αφήνει πιο υποψιασμένο και πιο προβληματισμένο από πριν.

η αγάπη μου γελάει μαζί μου
όταν πηγαίνω σε ένα νησί, μόνη, και κλείνομαι
σ’ ένα απλό δωμάτιο.
είναι κάτι σαν μοναστήρι
με τις καμπάνες να χτυπάνε κάθε ώρα.
γράφω ένα μυθιστόρημα και πλέκω ένα πουλόβερ.
τελειώνω το πουλόβερ.