«Δέξου με στην ψυχή της ψυχής σου» ικετεύει ο Τζόυς «και τότε θα γίνω στ’ αλήθεια ο ποιητής της φυλής μου». Οι επιστολές του Τζέημς Τζόυς προς την ισόβια σύντροφό του και μητέρα των παιδιών του Νόρα Μπάρνακλ είναι ένα συγκινητικό χρονικό του έρωτά τους: χιούμορ, λυρισμός, έξαρση και αμφιβολία, ομολογίες πίστης και εκρήξεις οργής, νυγμοί ζήλιας και παραδοχές συντριβής, θρησκευτικό δέος και όρκοι λατρείας εναλλάσσονται πάνω σ’ έναν σταθερό καμβά υφασμένο από αγωνία για επικοινωνία και πόθο για σωματική και ψυχική ταύτιση. Θέλει τη Νόρα πηγή έμπνευσης και συνένοχή του, μαθήτριά του και καθοδηγήτριά του, ερωμένη του και εξομολόγο του• επιζητεί τη συνεχή συνομιλία τους, ακόμη κι όταν εκείνη «δεν ακούει». Τρυφερές, ακραίες, τολμηρές, κάποτε έως και βωμολοχικές, οι επιστολές του μεγάλου συγγραφέα προς την αγαπημένη του αποτυπώνουν ένα δημιουργικό πνεύμα σε συνεχή έξαρση και αποκαλύπτουν τα συναισθήματα και τις εμπειρίες που τόσο εξαίσια μετουσιώθηκαν στον «Οδυσσέα».

Πρωτοπόρος του μοντερνισμού, συγγραφέας σπάνιας ρώμης, κατά πολλούς ο κορυφαίος του 20ού αιώνα, ο Τζόυς είναι ο δημιουργός του «Οδυσσέα», ορόσημου της σύγχρονης λογοτεχνίας, της συλλογής διηγημάτων «Δουβλινέζοι», των μυθιστορημάτων «Πορτραίτο του καλλιτέχνη σε νεαρά ηλικία» και «Η αγρύπνια των Φίνεγκαν», καθώς επίσης τριών ποιητικών συλλογών, ενός θεατρικού έργου, πολλών κριτικών και ενδιαφέρουσας επιστολογραφίας.