Όταν το 1806 τα στρατεύματα του Ναπολέοντα έμπαιναν στο Βερολίνο, τα χωριστά Γερμανικά κρατίδια ήταν ανήμπορα να τα αντιμετωπίσουν. Οι Γερμανοί ήταν διασκορπισμένοι και είχαν μεταναστεύσει σχεδόν παντού στην Μέση Ευρώπη. Οι «Ομιλίες προς το Γερμανικό Έθνος» του Γιόχαν Γκότλιμπ Φίχτε ήταν αυτές που έδωσαν έμπνευση στην Γερμανική άρχουσα τάξη για τη δημιουργία ενός έθνους Ubersmensch (Υπερανθρώπου) που θα δρα μέσα σε μια Mitteleuropa (Μέση Ευρώπη) στηριγμένο σε μια Realpolitik (Ρεαλιστική Πολιτική) για να πετύχει ένα ποθητό Lebensraum (ζωτικό χώρο), έτσι ώστε να είναι uber alles (πάνω από τους άλλους) στον κόσμο. Ο πολυπόθητος ηγέτης που έθεσε πρώτος σε εφαρμογή αυτές τις ιδέες, αφού πρώτα ένωσε τα Γερμανικά κρατίδια σε ένα ενιαίο κράτος, ήταν ο Ότο φον Βίσμαρκ. Συνεχιστές του ήταν ο Αδόλφος Χίτλερ, ο Κόνραντ Αντενάουερ και σήμερα η 'Αγγελα Μέρκελ, αλλά και άλλοι.

Η ιδέα της «Ενωμένης» Ευρώπης γεννήθηκε την εποχή του μεγαλοϊδεατισμού των Ναζί ακόμα και πριν την κατάληψη της εξουσίας από αυτούς στην Γερμανία. Μετά τις στρατιωτικές ήττες τους στον Α' και Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Γερμανικές ελίτ για να κυριαρχήσουν στην Ευρώπη αποφάσισαν ένα νέο είδος οικονομικού πολέμου. Εξ άλλου αυτός ήταν και ο τελικός στόχος τους στην περίπτωση που θα επιβάλλονταν στην Ευρώπη με στρατιωτικά μέσα. Όμως δεν έπρεπε να ηγηθούν στην Ευρώπη σαν Γερμανία. Κάτι τέτοιο θα θύμιζε σε όλους τις παλιές αμαρτίες τους.

Προσπάθησαν λοιπόν να φτιάξουν την «Ενωμένη» Ευρώπη (φυσικά κάτω από την ηγεσία τους), βάζοντας τα δυο πόδια των Ευρωπαίων σε ένα Γερμανικό παπούτσι, μέσω Ευρωπαϊκών «θεσμών» δικής τους έμπνευσης και προχωρώντας συστηματικά με οργάνωση και επιμονή τα σχέδιά τους και με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους να παρατηρούν απαθείς και ανήμποροι. Έτυχε η πατρίδα μας να είναι το πειραματόζωο για όλο αυτό το Γερμανικό εγχείρημα στην εποχή μας. Οι Έλληνες θα δεχτούν απαθείς και χωρίς αντίσταση αυτά τα σχέδια; Αυτή η τελευταία πρόταση είναι και η αιτία που γράφτηκε αυτό το βιβλίο.