Οι "Φωτολέξεις" δημιουργήθηκαν τυχαία.
Οι "λήψεις" απέκτησαν "φωνή" που ίσως απηχεί το εσωτερικό τους νόημα.
Ίσως πάλι και όχι.
Η σύμπτωση είναι δύσκολη δουλειά και σπάνια πετυχαίνει.
Αλλά δεν πειράζει.
Αρκεί που η απόπειρα ενσαρκώνει μια προσέγγιση.
Οι "ληψεις" δεν θα ήταν ίδιες χωρίς τις "λέξεις".
Δεν τις είχαν ανάγκη, αλλά από τη στιγμή που τις συνάντησαν μεταμορφώθηκαν σε μια σύνθεση που περιλαμβάνει δυο διαφορετικές ματιές.
Κι αυτό είναι κάτι σίγουρα όμορφο.
Γιατί οι συνθέσεις αλλάζουν τον κόσμο.