Έχει κι αγάπη σύνορα, στρωτός δεν είν’ ο δρόμος!
Χαίρετ’, αστράφτει και βροντά, μα τη σκοτών’ ο πόνος.

«Δημιουργεί (η Βαγγελιώ Καρακατσάνη) με την ποίησή της προσδιορισμένες συνιστώσες ενός κοινωνικού περιβάλλοντος, και προτρέπει τον αναγνώστη να σκεφτεί γιατί συνέβησαν αυτά τα γεγονότα, παρέχοντας καλύτερη χωρική, ιστορική κατανόηση και γνώση.

Χρησιμοποιεί την ντοπιολαλιά της Κρήτης, που έχει τις ρίζες της στα βάθη των αιώνων. Η ομορφιά της διαλέκτου, μοναδική και ανεπανάληπτη, άντεξε και αντέχει στο πέρασμα του χρόνου. Η γλώσσα της αγάπης, η γλώσσα του Ερωτόκριτου. Κόβει και ράβει, όταν γράφει φωνήεντα ή δυσπρόφερτα σύμφωνα με έναν θαυμαστό τρόπο και κάνει τον λόγο να ρέει κυλαριστός. Σε συνεπαίρνει!

Η μαντινάδα σε ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο, εκφράζει με έναν τρόπο άμεσο και αξιόπιστο, το ήθος του κρητικού λαού. Ενθαρρύνει την επαναστατική σκέψη, την ρήξη και την κριτική. Ενσωματώνει φόρμες επεξεργασμένες από μια πολύ μακρά παράδοση, φόρμες μεγάλης αισθητικής δραστικότητας, που έχουν τη δυνατότητα, συνδυάζοντας το ρυθμό, να δημιουργήσουν μαντινάδες προσαρμοσμένες στην περίσταση.»