Όπως η άνοδος σε ολοένα και υψηλότερες κορυφές κατά κυριολεξίαν εννοουμένων ορέων, με την επακόλουθη, οπτικής φύσεως, διεύρυνση, εξάπτει τον πόθο για την κατάκτηση της υπέρτατης κορυφής, "της Στέγης του Κόσμου", ως το ανώτατο δυνατό επίτευγμα, ανάλογα κάθε πνευματικής φύσεως ευστοχία αφήνει πίσω της μια αίσθηση απαρέσκειας, "θείας δίψας", και αναπόφευκτα στρέφει το βλέμμα και το νου ολοένα και πιο ψηλά, σε μια ατέλειωτη και συναρπαστική περιπέτεια!

Η Καινή Διαθήκη, που χωρίς αμφιβολία είναι το κορυφαίο σημείο στην εν χρόνω διαδρομή των Θείων Αποκαλύψεων: Υποδεικνύει τη μέγιστη των αναρριχήσεων, που είναι η εξέλικη της ζωής, εγγυάται την ανάβαση στο "Όρος της Σωτηρίας" μεσ' από τις επίπονες παλινδρομήσεις, από τη ρευστότητα και την πλάνη του υλικού κόσμου. Ζωδιακά - εξελικτικά, προσφέρει, στον κατάλληλο χρόνο, "τον στέφανον των δώδεκα αστέρων" (Απ. Ιω. 12,Ι), εκείνον της "Νίκης" (Απ, Ιω. 6,2), που, εν τέλει, είναι "ο Στέφανος της Ζωής" (Ιακ. 1,12, Απ, Ιω. 2,10 και 4,4), ως υπέρβαση - τόξευση δια μέσου των Γήινων ορίων!

Η κατάκτηση αυτή ανυψώνει, νομοτελειακά, και με όρους συνείδησης, στο κατώφλι του ουρανού μέσω ανηφορικής διαδικασίας, που οδηγεί από την πολλαπλότητα, τη βάση της Κοσμικής Πυραμίδας, στην Κορυφή ως αφετηρία και εν όψει νέων διευρύνσεων, που φτάνουν ως το άπειρο και συνιστούν τις λεγόμενες "Μυήσεις", Γέννηση, Βάπτιση, Μεταμόρφωση, Σταύρωση, Ανάσταση και Ανάληψη (Μαρκ. 16,19), εν μέρει γνωστές από τη ζωή του Χριστού, που παρουσίασε φανερά στον κόσμο αυτά που συνέβαιναν "εν κρυπτώ" στα Αρχαία Μυστήρια.