Η ΑΓΟΡΗΝΔΕ ΙΛΙΑΔΟΡΩΜΗΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ

Όλες μου οι προσπάθειες είναι επί του στοχαστικού έργου του Ελύτη στα "Ανοιχτά Χαρτιά" και στο "Εν Λευκώ". Διότι είναι απαγορευτικό για μένα να μιλήσει κανείς περί ποιήσεως. Τί να πεις; Την ποίηση την διαβάζεις, την ακούς, σε χτίζει, την τραγουδάς. Ακτινοβολεί τέτοιο κάλλος, που κάθε προσπάθεια να ξαναμιλήσεις γι' αυτήν σε οδηγεί σε αδιέξοδο. Την ασχημίζεις. Αυτό που θα κάνουμε, λοιπόν, είναι μια παράλληλη ανάγνωση του "λογογράφου" (κατά Θουκυδίδην) Ελύτη με το μεγάλο θησαύρισμα της ελληνικής πολιτειολογικής γραμματείας, ώστε να δούμε σ' έναν ενιαίο κύκλιο χρόνο, όπου το πριν, το τώρα και το μετά είναι Εν, πως αποδίδονται τα στοιχεία που συγκροτούν την ελληνοτροπία του Ελύτη, είτε είναι παρμένα εν πλήρει συνειδήσει από πηγές που ο ίδιος γνωρίζει καλά, διότι είναι και ερικυδής λόγιος, είτε απαντώνται σε τεκμήρια που ενδεχομένως να μην είχε καν διαβάσει ή περιδιαβάσει.