Στο κλασικό μυθιστόρημά του "Θαυμαστός καινούργιος κόσμος" (1932) ο Huxley απεικόνιζε μια μελλοντική κοινωνία δέσμια της επιστήμης, που ρυθμίζεται από εξελιγμένες μεθόδους κοινωνικού ελέγχου. Γραμμένο σε μια εποχή που ο δυτικός κόσμος ήταν στα πρόθυρα συγκλονιστικών αλλαγών, το προφητικό του έργο αποτέλεσε ισχυρό αντίδοτο στην ακλόνητη πίστη προς τα οφέλη της επιστημονικής προόδου και της μαζικής εκβιομηχάνισης.:

Σχεδόν τριάντα χρόνια αργότερα, με την "Επιστροφή στον θαυμαστό καινούργιο κόσμο" ο Huxley επιχειρεί έναν απολογισμό και βλέπει με έκπληξή του ότι πολλοί από τους οραματισμούς του ήταν κοντά στην πραγματοποίησή τους, πολύ νωρίτερα απ' όσο είχε φανταστεί. Η επιστήμη δεν είχε μόνο μεταβάλει τις θεμελιώδεις δομές της κοινωνίας, αλλά είχε επίσης προχωρήσει στη δυνατότητα να χειραγωγεί τον γενετικό κώδικα της ίδιας της ζωής. Ο κρατικός έλεγχος είχε διεισδύσει σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας, ενώ η διαφήμιση και η προπαγάνδα προκαλούσε μια υφέρπουσα συναίνεση σε ανεξέλεγκτες καταναλωτικές τάσεις. Για τον Huxley, ο "Θαυμαστός καινούργιος κόσμος" του μέλλοντος είχε ήδη φτάσει.