Το Δίκαιο του Ασύλου και το Δίκαιο των Προσφύγων ειδικότερα εντάσσονται στη σφαίρα των νεώτερων αρμοδιοτήτων του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η σταδιακή ανάπτυξη του χώρου δικαιοσύνης, ελευθερίας και ασφάλειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που είχε σκοπό να εξασφαλίσει την ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων και να προσφέρει στους πολίτες ένα υψηλό επίπεδο προστασίας, είχε ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη πολιτικών για τη διαχείριση των εξωτερικών συνόρων της Ένωσης. Με την προοδευτική υλοποίηση των προγραμμάτων του Τάμπερε (1999-04), της Χάγης (2004-09) και της Στοκχόλμης (2010-14) και κυρίως μετά την άρση των περιορισμών των αρμοδιοτήτων του Δικαστηρίου στον τομέα αυτό από τη Συνθήκη της Λισαβόνας, παρατηρήθηκε μια σημαντική αύξηση προδικαστικών παραπομπών σχετικών με ζητήματα ασύλου και προσφύγων. Το γεγονός αυτό αποτέλεσε μια διπλή πρόκληση για το Δικαστήριο.