Από τη χωμάτινη αλάνα των παιδικών του χρόνων μέχρι τις αλάνες κάπου στη Λατινική Αμερική, από το καζίνο και τη λαϊκή ταβέρνα, από τα επαγγελματικά γραφεία έως τα παγκάκια της πόλης.

Ο αφηγητής είναι ένας περιπατητής-παρατηρητής, συλλέγει ιστορίες και ανάσες ανθρώπων, φωτογραφίζει καταστάσεις που ίσως δεν παρατηρήσαμε πότε. Υπόρρητα μας ξεναγεί στους δρόμους και στις γειτονιές της Αθήνας, κυρίως του κέντρου. Ερωτεύεται το μαργαριταρένιο χαμόγελο της Χάννα. Αναζητά διαφυγή μέσα από μια νεαρή σύντροφο και την ουτοπία της Τοσκάνης, αναπολεί τις χαμένες στιγμές, ζει την πτώση της Σοβιετικής ένωσης. Νοσταλγεί τη χαμένη του παιδικότητα και το κορίτσι των παιδικών του χρόνων.

Έντεκα σενάρια που διατρέχουν την ιστορία από τη Δικτατορία και τη Μεταπολίτευση ώς τη ζωή στη σύγχρονη Αθήνα της κρίσης, της πολυπολιτισμικότητας, της μοναξιάς. Οι ατομικές ιστορίες συντίθενται στον κοινωνικό και πολιτικό καμβά με λεπτές παρατηρήσεις, σε ορισμένες περιπτώσεις και κρίσεις, του αφηγητή. Κτίζει τον δικό του θεό με όνειρο μια μέρα να τον καταστρέψει. Ξεφυλλίζει παλιές φωτογραφίες αναζητώντας την όμορφη κυρία του Πόρτο Γερμενό.

Η τελευταία ιστορία, η δωδέκατη, ανατρέπει όλες τις αναλογίες του 11 που προηγήθηκαν. Τι θέλει να πει ο συγγραφέας στον αναγνώστη του; Να επικοινωνήσει μία απώλεια, ένα προσωπικό τραύμα; Είναι ένας ωμός ρεαλισμός που ακυρώνει τη βίωση της ουτοπίας μέσα από έναν άλλον άνθρωπο; Μήπως τα σημεία των καιρών, όπου το συναίσθημα δεν εκφράζεται και μένει μετέωρο; Ή μία κριτική της τεχνολογίας και της εικονικής, δι’ αντιπροσώπου, βίωσης της πραγματικότητας;

Ο αναγνώστης καλείται να συμμετέχει στη διερώτηση και ευρύτερα σε μια ενδιαφέρουσα και γοητευτική περιήγηση με ξεναγούς την αριστοκρατική κυρία του καζίνο, τους ετερόκλητους θαμώνες του, τον γιατρό-συλλέκτη, τον υπό συνταξιοδότηση υπάλληλο, αλλά και τον Βασίλη, εκεί, δίπλα στο χαρτόκουτο. Τρέχει μαζί μας έναν μαραθώνιο ζωής, ερωτοτροπεί με ένα ... κούτσουρο και τέλος χάνεται για πάντα στο ξαφνικό μπλακ άουτ της πόλης.