Ο συγγραφέας, ύστερα από μακρά θητεία σε καίριες θέσεις του εσωτερικού (ΥΠΕΞ) και εξωτερικού, υπηρέτησε ως πρέσβης της Ελλάδος στο Βατικανό (με έδρα τη Ρώμη) επί τεσσεράμισι χρόνια (1992-1996) και καταγράφει στο βιβλίο του αυτό, ως προσωπική μαρτυρία, αναμνήσεις και στοχασμούς του από το Επιτελικό Κέντρο της Καθολικής Εκκλησίας από τον σημαντικό ρόλο του ως ''Κράτους'' στα διεθνώς δρώμενα και τις σχέσεις του με το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κων/πόλεως και τις άλλες εκκλησίες καθώς και την ελληνική Πολιτεία και Εκκλησία.

Ως ο μόνος ''Ορθόδοξος Πρέσβυς'' στο Βατικανό στην τελευταία κρίσιμη δεκαετία του 20ου αιώνα έγινε δέκτης των - παγκόσμιου ενδιαφέροντος - πρωτοβουλιών του πάπα Ιωάννη Παύλου Β'' - εκ των μεγάλων μορφών του Καθολικού Χριστιανισμού - προς την κατεύθυνση του ''επανευαγγελισμού'' των λαών, ιδιαίτερα των πρώην κομμουνιστικών χωρών, και την μετ' εμποδίων - λόγω του προβλήματος της Ουνίας - συνέχιση του διαχριστιανικού διαλόγου.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα κεφάλαια για την οργάνωση και λειτουργία του Βατικανού - Αγίας Έδρας, τους άμεσους αλλά και μακροπρόθεσμους στόχους του και το διεθνή ρόλο της Καθολικής Εκκλησίας στις κοινωνικές και θρησκευτικές σχέσεις των λαών, που την περίοδο εκείνη δοκιμάζονταν από τις μετασεισμικές δονήσεις της πτώσης των κομμουνιστικών καθεστώτων και της οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού.

Τέλος ο συγγραφέας κάνει εκτενή αναφορά στην προσωπικότητα του Πολωνού Πάπα, τον οποίον συνάντησε με διάφορες ευκαιρίες, καθώς και στις συνέπειες της πρώτης ιστορικής επίσκεψής του στην Αθήνα το 2001, κατά τη διάρκεια της οποίας διατύπωσε την ιστορική ''συγγνώμη'' του ''προς τους Ορθόδοξους αδερφούς''.