Τώρα αντιλαμβάνεται ότι, όσο κι αν προσπαθεί να εξεγερθεί, η σκέψη της τον καταδιώκει κάθε χιλιοστομετρική στιγμή της μέρας... Και καταλαβαίνει ότι η υπόθεση είναι γελοία, χαζή και ολέθρια, ότι είναι η κλασική παγίδα στην οποία πέφτουν οι χωριάτες απ' την επαρχία, που οποιοσδήποτε θα τους περνούσε για ηλίθιους και γι' αυτό δεν έχουν να περιμένουν παρηγοριά, βοήθεια ή έλεος από κανέναν, η παρηγοριά και η βοήθεια μπορούν να έρθουν μόνο από εκείνη, αλλά εκείνη δεν νοιάζεται γι' αυτόν, όχι από κακία ή επειδή της αρέσει να τον κάνει να υποφέρει, μόνο που για κείνη αυτός δεν είναι παρά ένας τυχαίος πελάτης, εξάλλου πού να ξέρει η Λάιντε ότι ο Αντόνιο είναι ερωτευμένος; Δεν μπορεί καν να της περάσει απ' το μυαλό, ένας άντρας από ένα τόσο διαφορετικό περιβάλλον, ένας άντρας σχεδόν πενήντα χρονών.

Και οι άλλοι; Η μητέρα του, οι φίλοι; Αλίμονο αν ήξεραν. Κι όμως, ακόμα και στα πενήντα του μπορεί κανείς να είναι παιδί, αδύναμος, χαμένος και τρομαγμένος ακριβώς όπως το παιδί που χάθηκε στο σκοτεινό δάσος. Η ανησυχία, η δίψα, ο φόβος, το σάστισμα, η ζήλια, η ανυπομονησία, η απελπισία. Ο έρωτας!

Το Μιλάνο της δεκαετίας του 1960, ένα σύμβολο της Βαβέλ κάθε εποχής, είναι το φόντο στο οποίο εκτυλίσσεται αυτή η μικρή ερωτική ιστορία. Πρωταγωνιστές της ο μεσήλικας αρχιτέκτονας Αντόνιο Ντορίγκο και η Λάιντε, μια νεαρή πόρνη. Εκείνος την ερωτεύεται παράφορα και εμμονικά, εκείνη του φέρεται σαδιστικά υποβάλλοντάς τον σε διάφορους εξευτελισμούς.

Μια ιστορία για τη λαχτάρα της αληθινής αγάπης μεταξύ ανθρώπων με γήινες φιλοδοξίες.