Μια ιστορία που μιλάει για ένα αφόρητο βάρος, ένα βάρος που δεν σε αφήνει να παίξεις, να γελάσεις, να κοιμηθείς. Το βάρος του ψέματος! Και για τη λύτρωση και ανακούφιση που μόνο η αλήθεια προσφέρει.

Δεν το έκανα εγώ, εκείνη το έκανε... Είπε ένα τόσο δα ψεματάκι, όμως αισθάνεται πολύ άσχημα και σίγουρα δεν είναι περήφανος για τον εαυτό του. Νιώθει ότι κουβαλάει ένα τεράστιο βάρος στην πλάτη του. Ένα αφόρητο βάρος, ένα βάρος που δεν τον αφήνει να παίξει, να γελάσει, να κοιμηθεί. Ένα ψέμα μεγάλο σαν ελέφαντας!

Αυτή η εικόνα της ενοχής είναι πολύ δροσερή, γιατί επιτρέπει στο παιδί να οραματιστεί αυτή την μάλλον αφηρημένη έννοια και είναι πιο δύσκολο να εξηγηθεί σε σχέση με τα βασικά συναισθήματα όπως ο θυμός ή η λύπη.

Ένα νεαρό αγόρι κατηγορεί την αδερφή του για τη ζημιά που το ίδιο κάνει, όταν σπάει κατά λάθος το παράθυρο της κουζίνας με τη μπάλα του.

Τιμωρημένη στη θέση του, η μικρή αδερφή είναι πολύ θυμωμένη με τον μεγάλο της αδερφό. Ένα δυσάρεστο συναίσθημα παίρνει μορφή μέσα του, βαρύ και δυσκίνητο, σαν μεγάλος ελέφαντας. Όσο περνάει ο χρόνος, τόσο περισσότερο ο ελέφαντας καταλαμβάνει χώρο και εμποδίζει το νεαρό αγόρι να συγκεντρωθεί στις διάφορες πτυχές της ημέρας του. Όταν φτάνει το δείπνο, η μαμά έχει φτιάξει μους σοκολάτας, το αγαπημένο γλυκό της μικρής της αδερφής, που το στερείται εξαιτίας του.

Αντιμέτωπο με την απογοήτευσή του και με αυτόν τον μεγάλο άβολο ελέφαντα των τύψεων, το νεαρό αγόρι ομολογεί το ψέμα του. Όσο για τον μπαμπά, δεν είναι και πολύ χαρούμενος, αλλά εξακολουθεί να είναι περήφανος που ο γιος του του είπε την αλήθεια.