Θύτες και θύματα. Οι ιστορίες τους, ιστορίες μέσα από τη ζωή, που θα μπορούσαν να ανήκουν στον καθέναν, αν παραδεχτούμε πως ο βίος μας είναι -συνάμα-μια ένθεη κατάσταση, με όλα όσα χαρακτηρίζουν το Θείο: τον αμαρτωλό και τον μάρτυρα, το κακό και το καλό, το φίδι και τον αμνό, τον δαίμονα και τον άγιο, την πτώση και την ανύψωση, τη σταύρωση, μα και την ανάσταση. Η Αγάπη, αν και «κρανίου τόπος», κάποτε, είναι πολύ ευρύχωρη και μπορεί να δεχτεί -πλάι πλάι- τον σταυρωμένο και τον σταυρωτή, διότι, ακριβώς, τα πάθη είναι αυτά που μας λυτρώνουν.