Σε όλες τις συλλογές των δημοτικών τραγουδιών στιχουργούνται τα βότανα. Τα συναντούμε στα κλέφτικα τραγούδια και στα νανουρίσματα, που πολλά είναι αρχαιότατα βυζαντίνα, όπως και στα μοιραλόγια, τα ερωτικά τραγούδια και τις παραλογές, μ' άλλα λόγια παντού.

Η παρουσία των βοτάνων, δηλαδή των φυτών με φαρμακευτική χρήση, δεν συμβάλλει μόνο στη μουσικότητα και τον νοηματικό πλούτο των δημοτικών τραγουδιών. Λέξεις σύνθετες με πρώτο ή και δεύτερο συνθετικό κάποιο βότανο, όπως νεραντζοφιλημένη και νεραντζομάγουλη, πικραπήγανος, τριανταφυλλοκυπάρισσος και μοσκολίβανο, δεν αποτελούν μόνο καλολογικά στοιχεία. Δείχνουν τη διαχρονικότητα των βοτάνων, αφού αποτελούν ένα κωδικοποιημένο σύστημα επικοινωνίας.