Μέσα στη σύντομη έκταση του αφηγήματος, ένας έφηβος διασχίζει τα χρόνια και βρίσκεται να συνομιλεί με τη συνομήλικη μητέρα του. Και κάποιος άλλος, αγκαλιάζει τη δική του μητέρα τυλιγμένη στη νυφική απλάδα της.
Μέσα στη σύντομη έκταση του αφηγήματος, ένας δύσμορφος ανήλικος εργάτης κερδίζει τον εφ' όρου ζωής παραστάτη του τον ταχυδρόμο, που βάζει ως σκοπό του να ενώσει τον ανήλικο εργάτη με τους διάσπαρτους στον κόσμο συγγενείς του.
Όμως, το πιο παράδοξο απ' όλα;
Εκείνος ο κύριος με το ημίψηλο και το πούρο που, όντας διευθυντής, φιλοδόξησε να γίνει και ενορχηστρωτής αυτής της ιστορίας.

Μιας ιστορίας που μοιάζει με πεζό αλλά ζηλεύει την ποίηση. Ταπεινή σαν χρονικό και φιλόδοξη σαν αλληγορία καταλήγει να είναι, τελικώς, μια παράδοξη ιστορία. Μια ιστορία γι’ αυτούς που βαριούνται τις ιστορίες.